İçimde öyle bir sıkıntı var ki geçmek bilmiyor. Sadece onunla ilgisi de yok bunun. Değişik bi şey kelimelere dökemiyorum. Demin salep yaptım kendime oturdum camın karşısına. Kar o kadar güzel yağıyo ki. Karı bu kadar çok seven benden başkası var mı bilmiyorum. Küçükken ellerim ayaklarım uyuşana kadar dışarda oynardım. Kar mutluluk sebebimdi. Sabah uyanayım da bembeyaz olsun diye düşünürdüm haziranda (salağım evet).
Ama karın yağışını izlerken aklıma yine onun gelmesi bu sefer trajik. Karda yürüdüğümüz o gün. Benim kocaman yün atkımla dalga geçmen. Kocaman sarılıp kar beyazdır ya, saftır senin gibi demen. Ayrılırken bile bu kadar saf olma demen. Sahi o kadar safmışım ben, bunu yeni farketmem de güzel. Artık onu düşünmüyorum, yoluma devam etmem, her gün daha çok ders çalışmam gerektiğini biliyorum. Çünkü bu yaptığım saçmalığın daniskası. Etrafımdakiler artık bıktı zaten, onlara söylemeye bile yüzüm yok. Adam kendini kurtardı, bense pes ettim. Çöktüm. Ayağa kalkamıyorum. Ben bu kadar güçsüz değildim hani? Hani kararlar vermiştim? Ben bildiğin gerizekalıyım. Akraba evliliği de değilim ama :(
Şu an dışarıda hava kendini aşmış durumda. Böyle bir güzellik olamaz. O tanelerin her birinin farklılığı. Yere düşüp birleşmesi ,kocaman yığınlar oluşturması. İnsanlar gibi...
Az önce televizyonda gördüm benimle yaşıt bir milli sporcu (kayak) antrenman yaparken "ihmalsizlikten" hayatını kaybetmiş. O kızı kendime o kadar yakın hissettim ki birden. Sanki en yakın arkadaşımı kaybetmişim gibi ağlamaya başladım. Onun da benim gibi hayalleri vardı. Onun da belki soruları ,daha öğrenmesi gereken milyonlarca şey vardı. Oradaki belki ben olabilirdim, belki sen, belki başkası. Ölüm neden bu kadar acımasız. Aşk acısı, sorumluluklar diye ağlarken ölümü unutuyoruz. "ruz" diye genelliyorum kendimi avutmak için. Ben unutuyorum. Etrafımda onlarca olay gerçekleşirken ben sadece oturuyorum. Kendim için ne yapıyorum? Hayatta amacı olan başarıları olan o kız ölüyor ve ben burda oturmuş iki testi çözmekten acizim. Neden? Çünkü terkedildim. Neden? Çünkü sevilmedim. Aferin bana.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder