İnsanlar uzaktan iyi görünüyor, güneş elbiselerinde ve saçlarında parlıyordu. Ama yakınlaşıp ağızlarından akan beyinlerini dinleyince silahlanıp yer altına gizlenmek istiyordum.
EVET. Artık ben bile boş konuştuğumu farkediyorum. Etrafımdaki herkes sanki boş, bomboş laflar sıralıyo, herkes her konuda bilgi sahibi, biri diğerinin dinine takmış, diğeri ötekinin dinsizliğine, berikinin zaten hayattaki tek amacı ıphone una yeni eklenti kurmak (kuruluyo mu yükleniyo mu bilmiyom valla). Bazen insanlar konuşurken ayağımdaki botu çıkarıp ağızlarına ağızlarına vurup düzgün konuş lan oy ononmoyoroooom değil o ibne, diyesim geliyo. Ama demiyorum. Neden? Çünkü ben de ikiyüzlüyüm. Çünkü "hııııımmmm neyse ya" demekle yetinip "bi bok bildiğin yok gelmiş ne zırvalıyorsun" demekten acizim. Bunları neden mi yazıyorum? Çünkü bugün okulumuzda gerçekten zeka seviyesi öğrencilerden yüksek olan tek bir öğretmen olmadığını farkettim. Sen öğretmensin. Ne işe yarar o, öğretmeye değil mi? Ama adamların bize katabildiği tek bir şey yok. Tamam haksızlık etmeyeyim bir iki harika hocamız da yok değil. ama diğerleri? bu sistemin boka sarmışlığını napıcaz peki? Sistem sistem diye sövdüğüme bakmayın kimin elinden bi şey gelebiliyor ki sövüp sövüp yine başımızı eğip "hmmmmm neyse ya" diyerek yolumuza devam etmiycek miyiz? Kendimi o kadar kafası karışık hissediyorum ki ergen triplerime doymayayım. Sanki okumam gereken 1251251251 tane kitap var ve ben bomboşum.
Bazen ağzımı açıp bi kelime söyleyecekken saçmalığını farkedip susuyorum. Etrafımı izliyorum. Hayır tabiki de sapık değilim. Huuuoopp ayıboluyo. İzliyorum izliyorum, tek vardığım sonuç insanların ilginç olduğu. Sonra birilerine düşüncelerimi söylüyorum; aldığım cevap: "Bu kadar düşünme delirirsin yaeee" Ay canım. Sağol ya. He ot gibi yaşayayım ben o zaman.
Bu yazı nereye gidiyor hiç bi fikrim yok. Zaten bunları yaza yaza da filozof mu olacam ne bok olacam bilmiyorum. Ama böyle yazınca ne kadar rahatladığımı tarif edemem. Şimdi mesela bunu yazarken bilinçsizce klavyeye basıyorum. Neler hissettiğimi yansıtmaya çalışıyorum ama tam kelimelerini de bulamıyorum. Boşlukta mıyım? sanki.. İnsanlar çok boş geliyor. Bu yazdıklarımı ilerde okuyup yarılıcam büyük ihtimal eheheh ilahi ergen kosla diye ama nebleyim işte. Garip yaratıklarız. Ne ne istediğimiz belli, ne ne hissettiğimiz belli, ne düzenimiz belli, ne düzensizliğimiz belli.. Belli olan tek şey bazılarının mallığı ve benim bu sorgulama işine daha çok kafa yormam gerektiği.
yazmak her zaman rahatlatır, ooh çok iyi yapmışsın, tüm içini dökmüşsün işte :) çok da haklısın üstelik. o kadar çok susuyoruz ki, kabul ediyoruz, "aman yeaa bana mı kaldı bi doğrucu ben miyim ben mi kurtarıcam ben mi düzelticem" düşüncesindeyiz ki. sonra da sistem bok gibi, hocalar bok gibi. ee ses çıkardın da değişmedi mi? ha evet belki değişmiycek ama sen değiştirmeye çalışmış olucaksın. oh be diyceksin. devam edersem yorumum nereye gidicek ben de bilmiyorum, içimi kusarsam uzuycak da uzuycak, o yüzden "dur!" diyip yazımı burada sonlandırıyorum :)
YanıtlaSilSusuyoruz kabul ediyoruz ses çıkardığımızda da susturuluyoruz yine değişen bi şey yok ama en azından içimiz rahat konuşunca :D teşekkür ederim yorum için :)
YanıtlaSil