bi ergen gördüm sandım

Göte geldi aşkım, kaldım yine şaşkın. 3 hafta boyunca sürekli mesajlaşıp niye kocaman bir hafta, 7 gün, 24x7 saat, 60x24x7 dakika mesaj atmaz insan. NEDEEEEEEEEEEEEN?!!!! artık o kadar çok sıkıldım ki ilk adımı atmaktan, sürekli uğraşmaktan, her seferinde kaybetmekten. aşık olmaktan o kadar yoruldum ki. hem pardon ama ben bir kız olarak neden ilk adımı atıyorum ki lan? yumurta hücresi hiç sperme doğru yüzüyor mu? bırakın allasen ya bi mal benim arkadaş. allah rızası için benim gibi olmayın iyice boka sardı çünkü hayatım. ygs'den çaktığımı söylemeye bile gerek yok sanırım. hayır adam  1 yıl 10 aydır kafamda o küçücük alanda sıkış tepiş çık bi hava al kardeşim yürü git aklımdan iki dakika normal hayat akışıma devam edeyim :( Kendimi kitap okumaya verdim,  tutunamayanları alıp 1 günde 200 sayfa okuyarak  insanlık tarihine adımı yazdırdım. fakat her cümlede kitabı bırakıp vay mına koyim ne boş bi insanım diye kendimi kınamaktan bıktım. annemin işe başlaması sebebiyle evdeki işlere giriştim hayırlı evlat olayım en azından diye. internetten yemek tariflerine bakarak mutfağı mahvettim o da yetmedi alt komşumuz şerife teyzeyle pırasanın yapılışını tartıştım. en sonunda lüzumsuzluklar silsilesi işlerimin şerefine bir sigara yakarak hayatın anlamını çözmeye çalıştım. oysa ki şu maraton başlamadan önce nasıl da mutluydum... günde 300 soru çözüp, sevgilimle koklaşıp, boğaziçini kazanacağını zanneden bir ergendim. felsefe mi o da ne mına koyim diye dolaşan bir leylaydım. gerçekten büyümüşüm. hani şu bloga bakınca duygulanıyorum. çözme lan hayatın anlamını git manyak mısın kızım yaz sen yine şiirlerini diyorum ama olmuyor arkadaş :( sorular, sorular, sorular, sorular  cevap aranan kitap yığınları, ygs kitap yığınları, lys kitap yığınları ,şiirler ,akşam götüme girecek olan grip iğnesi yanında annemin reçetesi, sorular, sorular, yarım bırakılmış karakalem çalışmaları, mesaj ışığının yanması için yanıp tutuşulan bir telefon, çember analitiği , elbise yapılmayı bekleyen toz pembe bir kumaş, hayaller,  hepsi üstüne yığılmış boğulan bir ben. "Neden mi yazıyorum? aramızda kalsın. düşüncelerimden başka türlü kurtulma çaresi bulamadım henüz." Friedrich Nietzsche