bugün adaya gittik ben, sen ve iki yakın arkadaşımız daha.. herkese karşı ördüğün duvarlar var ya onları geçince küçücük bi çocuk gibisin aslında.. kimseye guvenmeyişin ama benım yanımda kendın oluşun.. bilmiyorum belki de ben kanıyorum ama gerçek olmasa da bu yaşanılanlar iyiki yaşıyorum. "ohaaa baksanıza laan patika yol var hadi yaa ne tırsaksınız bi macera yaşiycaz oluum torunlara ne anlatcan hadi be" o kadar sapsalsın ki. patika yolun sonunda papatya tarlası gibi bi yere çıkmamız da ayrı havalıydı :D filmlerde olur ya o misal :D ve bizim torunlara anlatılacak bir sürü hikayemiz oldu şimdi.. ama seninle olan çocuklarımızın çocuklarına mı yoksa ayrı ayrı mı torunlarımıza anlatırız.. tek bildiğim şu anın varlığı ve şu an hiç düsünmeden, sorgulamadan yaşıyorum. ne olacağını bilmeden..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder