carpediem

bugün adaya gittik ben, sen ve iki yakın arkadaşımız daha.. herkese karşı ördüğün duvarlar var ya onları geçince küçücük bi çocuk gibisin aslında.. kimseye guvenmeyişin ama benım yanımda kendın oluşun.. bilmiyorum belki de ben kanıyorum ama gerçek olmasa da bu yaşanılanlar iyiki yaşıyorum. "ohaaa baksanıza laan patika yol var hadi yaa ne tırsaksınız bi macera yaşiycaz oluum torunlara ne anlatcan hadi be" o kadar sapsalsın ki. patika yolun sonunda papatya tarlası gibi bi yere çıkmamız da ayrı havalıydı :D filmlerde olur ya o misal :D ve bizim torunlara anlatılacak bir sürü hikayemiz oldu şimdi.. ama seninle olan çocuklarımızın çocuklarına mı yoksa ayrı ayrı mı torunlarımıza anlatırız.. tek bildiğim şu anın varlığı ve şu an hiç düsünmeden, sorgulamadan yaşıyorum. ne olacağını bilmeden..

küfür etmeyeceğim.

fiziksel olarak değil ama ruhsal olarak amıma koydu, başarılarının devamını diler; benden sonrakilere FOG YU demeyi kendimde bir borç bilirim.

sikeyim böyle aşkın ızdırabını, saygılar

dağınık bir akşamın sabahına günaydın dedim, içimde sessizliğin burukluğu var yine..
kalkmak istemedim bugün ve gözümü kapattığımda karanlıklar var yine..
düşündüm seni kurdum zamanın kavuşma vaktine,
uykuya daldım yine, belki uyanırdım gözlerinle.

.

Biliyor musun az az yaşıyorsun içimde ,
oysaki seninle güzel olmak var .. 
örneğin rakı içiyoruz, içimize
bir karanfil düşüyor gibi .. 
bir ağaç işliyor tıkır tıkır yanımızda ,
midemdi aklımdı şu kadarcık kalıyor.
sen o karanfile eğilimlisin, alıp sana veriyorum işte.
sen de bir başkasına  veriyorsun daha güzel..
o başkası yok mu bir yanındakine veriyor
derken karanfil elden ele...
görüyorsun ya bir sevdayı büyütüyoruz seninle,
sana değiniyorum, sana ısınıyorum, bu o değil ..
bak nasıl, beyaza keser gibisine yedi renk ,birleşiyoruz sessizce.

edip cansever.